Skóra o specjalnych wymaganiach - łuszczyca okiełznana

Łuszczyca głowy, kolan, łokci lub umiejscowiona na innych obszarach ciała to choroba bardzo uciążliwa, a jeśli zmiany są rozległe, stanowi przyczynę kompleksów i obniżonej pewności siebie. Dlatego warto skorzystać ze wszystkich dostępnych metod leczenia łuszczycy. W ten sposób fazy remisji będą trwały dłużej, a fazy zaostrzeń mogą mieć łagodniejszy przebieg.

Leczenie łuszczycy opiera się na farmakoterapii. Jeżeli zmiany skórne obejmują do 10% powierzchni ciała, wówczas wystarczą leki miejscowe, zarekomendowane przez dermatologa. Mogą to być glikokortykosteroidy w formie maści lub kremu, preparaty keratolityczne (mocznik, kwas salicylowy), dziegcie, czyli pochodne węgla kamiennego, analogi witaminy D3. Jeżeli przebieg choroby jest cięższy, wówczas wskazana jest terapia skojarzona, która polega na stosowaniu leków działających miejscowo z lekami ogólnymi (metotreksatem, cyklosporyną, retinoidami, lekami biologicznymi).

Chociaż mechanizm pozytywnego działania promieni UV nie jest do końca wyjaśniony, doświadczenie wykazało, że fototerapia daje bardzo dobre efekty. Chorym na łuszczycę wskazana jest więc regularna, ale jednocześnie umiarkowana ekspozycja na słońce. Z promieniami UV nie można jednak przesadzać, gdyż mogą powodować poparzenia i pogarszać stan obszarów objętych łuszczycą. Najrozsądniej jest skonsultować z lekarzem, ile czasu spędzać na słońcu, natomiast skórę, na której nie występują ogniska łuszczycowe, należy ochronić kremem z wysokim filtrem – co najmniej SPF 30.

Skóra dotknięta łuszczycą wymaga opieki każdego dnia, również w okresach remisji, które powinny trwać jak najdłużej. Jednym z podstawowych działań profilaktycznych jest natomiast używanie specjalistycznych, przeznaczonych do skóry łuszczycowej preparatów. Dobrze jest sięgnąć po krem do ciała na łuszczycę, który utrzyma skórę w dobrej kondycji, wzmocni efekty terapii i wydłuży okres remisji. W produktach dla skóry dotkniętej łuszczycą powinniśmy szukać składników:

• regulujących keratynizację (np. ichtiol, kwas salicylowy i pochodne)

• zmiękczających łuskę (np. mocznik, emolienty)

• natłuszczających, regenerujących barierę lipidową naskórka (np. witamina F, oleje naturalne i mineralne)

• antyoksydacyjnych (np. witaminy A, C, E, wyciąg z rozmarynu)

• łagodzących (np. betaina, pantenol)

• o właściwościach antybakteryjnych (np. piroktonian olaminy)

Alternatywą dla kremu do owłosionej skóry głowy są płyn keratolityczny, szampon na łuszczycę lub praktyczny Żel do mycia ciała i skóry głowy Puri-Ichtilium Pharmaceris, który reguluje proces złuszczania i zapobiega nasileniu oraz nawrotom zmian łuszczycowych. Żel ogranicza świąd skóry, suchość oraz widoczność łusek. Po jego użyciu skóra jest oczyszczona, nawilżona i wygładzona. Warto pamiętać, że po szampon na łuszczycę głowy, podobnie jak po inne specjalistyczne preparaty, najlepiej jest sięgać regularnie, nawet w czasie remisji choroby - wówczas można się spodziewać najlepszych efektów.

Leki, fototerapia i preparaty na łuszczycę są zwykle wymieniane najczęściej w kontekście terapii choroby. Jednak warto zatroszczyć się od skórę także od wewnątrz. Przede wszystkim ważna jest dieta, bogata w warzywa, owoce, uwzględniająca tłuste ryby morskie, siemię lniane i olej lniany, orzechy, pestki. Lepiej natomiast ograniczyć produkty pochodzenia zwierzęcego, cukier rafinowany, żywność o wysokim stopniu przetworzenia. Dobrym pomysłem jest prowadzenie dzienniczka żywieniowego, który umożliwia obserwowanie, jak skóra reaguje na dane produkty. Osoby chore na łuszczycę powinny też być świadome, że czynnikiem zaostrzającym jej przebieg może być silny stres. Nie zawsze da się go uniknąć, jednak aktywność fizyczna oraz stosowanie technik relaksacyjnych, jak joga i medytacja, pomagają radzić sobie z codziennym napięciem nerwowym. Oprócz tego specjaliści zalecają unikanie alkoholu i papierosów, które mogą wyzwalać uciążliwe objawy.