Bielactwo. Wsparcie dla skór z bielactwem – Ph V

Plamy pojawiają się najczęściej na przedramionach, dłoniach, szyi, klatce piersiowej, twarzy. Choroba diagnozowana jest u 0,5-4% ludzi na całym świecie, dotyka w jednakowym stopniu kobiety i mężczyzn. U około połowy chorych objawy bielactwa rozwijają się przed 20-ym rokiem życia. Bielactwo rozwija się najczęściej u pacjentów predysponowanych genetycznie, u których różnego rodzaju niekorzystne czynniki zewnętrzne i wewnętrzne wywołały stres komórkowy w melanocytach, skutkujący autoimmunologicznymi procesami degradacji tych komórek. Mówiąc kolokwialnie: w skórze chorych na bielactwo komórek barwnikowych czyli melanocytów albo zupełnie nie ma albo działają one w niewłaściwy sposób i nie wytwarzają melaniny.

Jednoznaczne przyczyny choroby nie zostały dotąd określone. Wśród teorii wyjaśniających mechanizmy rozwoju bielactwa wyróżnia się m.in.: teorię genetyczną, autoimmunologiczną, stresu oksydacyjnego, neurogenną czy wieloczynnikową. Zgodnie z teorią wieloczynnikową zmiany bielacze pojawiają się u osób z predyspozycjami genetycznymi pod wpływem czynników środowiskowych takich jak m.in.: silny stres, infekcje o ciężkim przebiegu, okres dojrzewania czy okres ciąży. Wspomniane niekorzystne czynniki indukują stres komórkowy w melanocytach, a w dalszej kolejności procesy autozapalne.

Istnieją badania naukowe wskazujące że melanocyty izolowane ze skóry osób dotkniętych bielactwem wykazują zmiany w przekazywaniu sygnałów komórkowych typowe dla pewnych chorób neurodegeneracyjnych. Zmiany te to m.in. zaburzenia w metabolizmie lipidów, czy wytwarzanie białek takich jak interleukina-6 (marker procesów zapalnych w organizmie) czy metaloproteinaza-3. Jako przyczynę rozwoju vitiligo i degradacji melanocytów wskazuje się zaburzenia funkcjonowania mitochondriów komórkowych. U pacjentów z bielactwem obserwuje się nadmierne wytwarzanie wolnych rodników, zaburzenia w ilości antyoksydantów oraz wzrost ilości komórek apoptycznych (obumarłych). Mitochondria komórkowe są celem destrukcyjnej działalności wolnych rodników tlenowych, katecholaminy i cytokin – czynników zdolnych do uszkodzenia melanocytów.

W leczeniu bielactwa wykorzystuje się metody farmakologiczne, chirurgiczne, fototerapię, laseroterapię, leczenie ogólne i miejscowe. Wybór metody zależny jest od wieku pacjenta, typu bielactwa, rozległości zmian i sposobu przebiegu choroby. Wśród metod leczenia wymienia się kamuflaż, innymi słowy makijaż korekcyjny. Repigmentacja plam bielaczych możliwa jest poprzez wywołanie migracji komórek barwnikowych z mieszków włosowych. Niestety jak dotąd żadna ze stosowanych metod leczenia nie daje gwarancji uzyskania całkowitej repigmentacji zmian chorobowych. Leczenie miejscowe lekarze wykorzystują wówczas gdy obszar zmieniony chorobowo stanowi nie więcej niż 20% powierzchni ciała. Dermatolodzy stosują wówczas glikokortykosteroidy i inhibitory kalcyneuryny. W terapii bielactwa wykorzystuje się również analogi witaminy D₃ (AWD) głównie jako działanie wspomagające, razem z fototerapią PUVA.

Gdy zmiany bielacze zajmują ponad 20% powierzchni skóry i choroba przyjmuje postać uogólnioną, lekarze wykorzystują fototerapię NB UVB 311 nm – wąskozakresowe promieniowanie UV B wiązką fali świetlnej o długości 311 nm. Niekiedy wykorzystywana jest również metoda PUVA czyli leczenie światłem i psoralenami – substancjami chemicznymi działającymi jako fotouczulacze, a przez to wspomagające wchłaniane przez skórę promieniowania UV, aczkolwiek metoda ta jest mniej efektywna i obciążona większym ryzykiem objawów niepożądanych. Jeżeli w czasie pierwszych trzech miesięcy stosowania fototerapii nie obserwuje się repigmentacji, bądź po sześciu miesiącach stopień repigmentacji jest mniejszy niż 25%, lekarz uznaje metodę za nieefektywną. Fototerapia jest kontynuowana do momentu uznania jej za przynoszącą efekty, nie można jednak przekroczyć dawki całkowitej 2000 J/cm² powierzchni skóry przy leczeniu PUVA i okresu dwóch lat przy stosowaniu metody NB UVB 311 nm. Lekarze stosują również metody łączone – fototerapię i glikokortykosteroidy, lub inhibitory kalcyneuryny.

Jak już wspomniałam na wstępie wielu lekarzy włącza do leczenia psychoterapię. Pomoc psychologa często poprawia jakość życia i skuteczność leczenia bowiem stres związany z obecnością zmian bielaczych i koniecznością funkcjonowania w społeczeństwie (często nie znającym i nie rozumiejącym choroby) może dodatkowo zaostrzać objawy.

Pharmaceris V to zaawansowane naukowo preparaty do pielęgnacji skóry z bielactwem, reprezentujące innowacyjne podejście do problemu repigmentacji. Ich formuły oparte zostały na opatentowanych połączeniach substancji aktywnych wykazujących synergiczne, globalne działanie na komórki skóry. Antyoksydacyjny kompleks kwasu rozmarynowego i tioproliny (PATENTY PL229821 oraz PL220399) chroni komórki przed uszkodzeniami wywoływanymi przez wolne rodniki oraz wykazuje działanie łagodzące poprzez hamowanie mediatorów zapalnych IL-6. Preparaty wzmocnione zostały działaniem naryngeniny - substancji pobudzającej mitochondria i zaangażowanej w wyciszanie genów Bmal1 i Per1 (PATENT PL229597), która w połączeniu z VDR (stymulatorem receptoru wit. D), sprzyja repigmentacji plam bielaczych. W efekcie preparaty wyrównują koloryt skóry oraz zapobiegają rozszerzaniu się i tworzeniu nowych zmian bielaczych.

Poznajmy bliżej składniki aktywne będące filarem linii Pharmaceris V

Właściwości rozmarynu - przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwutleniające, przeciwzapalne, detoksykujące - znane były naukowcom od pokoleń. Zastosowany w naszych dermokosmetykach kwas rozmarynowy działa ochronnie, osłania DNA komórek przed niszczącym wpływem wolnych rodników, spowalnia procesy starzenia, zmniejsza uszkodzenia skóry powodowane działaniem promieniowania UV, stresu czy zanieczyszczenia środowiska.

Naryngenina należy do grupy flawonoidów, pod względem budowy chemicznej stanowi pochodną flawonu. Naryngeninę znajdziemy m.in. w skórce owoców cytrusowych zwłaszcza pomarańczy i grapefruitów (to ona nadaje im gorzki smak). Stosowana bywa w suplementach diety ze względu na silne działanie antyoksydacyjne, zdolność obniżania poziomu cholesterolu, poprawy ukrwienia tkanek, a także jej duży potencjał w walce z tkanką tłuszczową. Korzystne działanie naryngeniny na skórę polega m.in. na ochronie przed następstwami promieniowania UV - mechanizm procesów ochronnych obejmuje m.in. hamowanie utleniania fosfatydylocholiny w błonach liposomów oraz ochronę DNA poprzez szybkie usuwanie jego uszkodzeń wywołanych UV. Naryngenina wykazuje również działanie przeciwzapalne - hamuje produkcję interleukiny-6 wywołanej promieniowaniem UVA.

Tioprolina również wykorzystywana bywa w dietetyce - działa lipotropowo, żółciopędnie, przeciwmiażdżycowo, obniża stężenie lipidów we krwi, chroni wątrobę, nerki i serce przed stłuszczeniem, chroni miąższ wątroby przez szkodliwymi czynnikami wirusowymi, bakteryjnymi, metalami ciężkimi, węglowodorami i lekami. Z punktu widzenia kosmetologii tioprolina charakteryzuje się działaniem przeciwtrądzikowym, poprawia strukturę i pobudza wzrost oraz regenerację naskórka, włosów i paznokci.

Kompleks kwasu rozmarynowego i tioproliny działa antyoksydacyjnie – chroni mitochondria, których dysfunkcje są jedną z przyczyn rozwoju bielactwa, a także przeciwzapalnie – wykazuje działanie naprawcze, ochronne i minimalizuje uszkodzenia komórek barwnikowych. Naryngenina charakteryzuje się właściwościami przeciwzapalnymi, chroni melanocyty, a także hamuje aktywność dwóch wspomnianych wyżej genów wywołujących zmiany bielacze (genów odpowiedzialnych za hamowanie wytwarzania melaniny).

Dodatkowo kremy z linii Pharmaceris V zawierają w składzie formułę VDR activator – ekstrakt z cykorii działający w skórze w sposób zbliżony do witaminy D. Substancja stymuluje geny kontrolujące podziały komórek naskórka, ich rogowacenie oraz łuszczenie. Wraz z wiekiem maleje zdolność skóry do syntezy witaminy D i jej receptora (VDR), nasz składnik przywraca funkcjonalność receptora witaminy D i optymalną barierowość skóry. VDR pobudza receptor witaminy D, kluczowy w terapii bielactwa

Krem na noc zawiera DHA – składnik nadający skórze ciemniejszy odcień na zasadzie reakcji Maillarda – reakcja zachodzi pomiędzy wolną grupą aminową aminokwasu, a grupą karbonylową cukru redukującego (DHA właśnie), w wyniku przekształceń powstających w trakcie procesu związków pośrednich powstają melanoidyny, odpowiedzialne za brązowy odcień skóry. Krem na dzień z kolei zawiera układ filtrów UV SPF 50+ zapewniających ochronę pozbawionej melanocytów skóry przed poparzeniami i innymi szkodliwymi następstwami promieniowania UV.

Dermokosmetyki Pharmaceris V przeciwdziałają procesowi dalszej depigmentacji skóry, poszerzaniu się plam bielaczych, wspomagają stopniowy proces repigmentacji skóry, działają nawilżająco i ochronnie. Kremy stosować należy przez minimum sześć miesięcy, najlepiej oba – zarówno krem na dzień jak i na noc, nakładając na obszar zmian bielaczych. Po sześciomiesięcznym okresie regularnego stosowania granica pomiędzy skórą zdrową, a plamą bielaczą ulega wyraźnemu rozmyciu, staje się mniej ostra, mniej widoczna i też skóra w obrębie zmiany ulega przyciemnieniu. W przypadku kremu na dzień, przy intensywnym nasłonecznieniu warto powtarzać aplikację co około dwie godziny. Skuteczność produktów w zakresie zapobiegania rozprzestrzenianiu się zmian bielaczych była badana w badaniu geometrycznym polegającym na pomiarze wielkości zmian bielaczych przez lekarza dermatologa. Produkty rekomendowane są osobom dorosłym, a także dzieciom powyżej piątego roku życia, mogą być stosowane razem z terapią NB UVB.

1. Opis patentowy PL 229597: zastosowanie naryngeniny i preparatu zawierającego naryngeninę oraz sposób spowalniania, przeciwdziałania oraz zapobiegania procesowi powstawania plam bielaczych skóry.
2. Wilczyński: Bielactwo – wybrane metody terapii, http://aesthetica.com.pl/clients/25/files/files/AE_35%2072-77.pdf
3. Putynkowska, M. Czubek: Bielactwo. Etiopatogeneza, obraz kliniczny oraz współczesne możliwości terapeutyczne, Kosmetologia Estetyczna 5/2018/vol.7